Irene Vallejo /Immersed in clouds and snow, the world these days resembles a white notebook. As we write the first lines, full of New Year promises and goals we always use the future tense. Europe chose January 1st, among all other possibilities as the beginning of the year, although in other cultures this date is simply another date on the calendar. The ancient Romans, very attached to nature, started the year on March 15, the eg wild ¨ rebirth of spring. On March 15, two consuls, the most powerful of the Republic, were appointed. Today would be September, October, November and December according to our calendar. This order changed when Rome started the war against Segeda, today in Mara (village in Zaragoza), an attack that marked the beginning of the famous siege of Numancia. The beginning of winter coincided with the end of the wars, so it was decided that the elections would take place earlier, this would allow the legions enough time to travel as far as Celtiberia. This war, waged in Hispania, inaugurates January as the beginning of the year.
This stop is nothing but a convention, a night among others, but it symbolizes a lot in our imagination. It is a moment of balance: where memories, regrets and good intentions flourish. We bury the past, the sad, the shadow to give life to a new beginning, a better life. There are almost no promises at the beginning of the year: I will start a diet, I will give up bad habits, I will learn foreign languages. Yet we can not usually keep these promises long; we like to dream more than to implement the goals we set for ourselves.
Italo Svevo has written extensively on this phenomenon in his book ¨La conciencia de Zeno¨. A doctor forbids him to smoke ¨Zeno¨ because he suffers from severe bronchitis. The main character decides to obey but one day he gets anxious and smokes that cigarette, in addition to the promises and farewells he had given her some time ago. After this action he discovers that the last cigarette is always the most powerful, it brings the taste of strength, health, excess. Throughout his life, every beginning of the year, every marked date, he sets a goal to quit smoking but never succeeds. It takes decades for him to realize that he is more dependent on hope than on nicotine.
Zanafillat e tymit shpalosen dhe në filmin ¨Smoke¨ shkruar nga Paul Auster. Në dyqanin e Auggie Wren, ku zhvillohen miqësi e biseda, një romancier e humbet aftësinë e të shkruarit pas ndarjes nga jeta të bashkëshortes së tij. The New York Times i ka kërkuar të shkruajë një tregim për Krishtlindje por ai e ka të pamundur sepse e ka mendjen bosh. Për tia hequr mendjen, Auggie i tregon projektin e saj të fshehtë. Çdo ditë në orën tetë të mëngjesit, fotografon të njëjtin cep në Brooklyn. Në magazinën e dyqanit, ka mijëra foto të çastit: kronika e qoshes së saj. Romacieri kundron atë altar përsëritjesh. Nuk do ta kuptosh nëse i kalon aq shpejt fotot i thote Auggie: ¨Të gjitha janë njësoj, por secila është ndryshe. Dritë vere dhe vjeshte, mëngjese pune dhe festive, ndonjëherë të njëjtët njerëz ndonjëherë të ndryshëm, të panjohurit bëhen të njohur e më pas zhduken. Toka rrotullohet rreth Diellit, ai e ndriçon çdo ditë në një kënd të ndryshëm¨. ¨Nëse shikon me vëmendje çdo fotografi pavarësisht se i përkasin të njëjtës qoshe, zbulon portretet e rastësishme të fqinjve të lagjes, gjestet e tyre, lodhjen e tyre, ndoshta dhe një foto të bashkëshortes së tij të munguar. Përmes kamerës, Auggie portretizon nuancat, larmitë që ofron përditshmëria. Ka mësuar t’i shikojë të tjerët, t’i dëgjojë, t´iu kushtojë kohë dhe vëmendje. Si përfundim, çdo çast është një fillim; dhe më e rëndësishmja, ajo çka na ndryshon peshon më pak se tymi¨.
* Spanish writer Irene Vallejo, in 2020 won the Premio Nacional de Ensayo Prize for her book ¨El infinito de un junco¨, the fifth woman to win the prize since 1975. The first woman to win the prize as the philosopher Celia Amorós in 2006. Brought to you in Albanian by Albana Murra.
