Interview / Pastry maker who created the salt pie shows what he does today
In an interview with "The Talk", Claudia Fleming, the pastry chef who has created as many dessert recipes and written books, but who became famous especially for the cake with chocolate, caramel and salt, shows why she creates. Claudia tells how it all started and what she does today.
What makes a dessert be classic?
What makes something eternal, I think, are the great ingredients and the understanding that people love familiarity. Especially to sweets! It's one of the most enjoyable aspects of eating, but you do not need to survive. People choose to eat dessert or not, but they do not choose whether to eat dinner. If they have no concrete idea, people say, 'Yes, no, I just wanted a piece of chocolate, or I just want some ice cream.' I personally have not tried to surprise people with dessert ingredients, because in the end they want to know what they are eating.
It's different from cooking where innovation can really be the goal above everything.
Of course, and it also depends on the location. The North Fork Table & Inn, which I owned until January last year is a seasonal venue and our menu was very much related to the locality. People are very busy during the summer, so they want something easy. People do not want to get dressed and sit there for three hours eating little by little. This kind of innovative model certainly would not have worked here.
Matt Abergel says he does not try to turn food into art. He just tries to serve something delicious.
Ajo që dua unë të them është se unë e gjeta suksesin tek klasikja dhe e përjetshmja, kështu që pse të mos vazhdoja përpara me atë që funksiononte për mua? Ky ishte modeli im atëherë. Plus që kur unë isha shefja e pastiçerisë në “Gramercy Tavern”, Instagrami nuk ishte fenomeni që është tani. Pra, ne në industrinë tonë mësuam dhe u ndikuam më shumë nga daljet në darkë, sesa duke parë Instagramin. Pra, ky është një ndryshim i madh për sa i përket asaj që e nxiti krijimtarinë tonë. Instagrami më bën të ndihem shumë e pasigurt! Unë i qëndroj larg në pjesën më të madhe të kohës, sepse nuk e kam idenë se çfarë të bëj me të. Më dekurajon.
Para ditëve të Instagramit, tarta juaj e famshme me çokollatë dhe karamel 'u bë virale', pavarësisht se viraliteti nuk ekzistonte as si koncept në atë kohë. Është quajtur 'tarta që lançoi një mijë tarta'.
(Qesh) Është shokuese, apo jo? Në ato ditë, Taverna Gramercy ishte si ndalesa zero. Ishte një vend i mrekullueshëm për të punuar, ushqimi ishte i shijshëm, mikpritja ishte e pabesueshme, lista e verërave ishte e pashembullt dhe interesante. Yjet me të vërtetë u vunë në rresht atje për shumë prej nesh! Kaq shumë njerëz erdhën në atë vend, shumë njerëz hëngrën tartën dhe kjo bëri jehonë. Dua të them, ishte thjesht çokollatë dhe karamel - nuk ishte aspak revolucionare, derisa i vendosa kripën sipër. Dhe kjo, natyrisht, nuk ishte një ide origjinale. E kisha parë në Paris. Por unë e provova vetë dhe u bë e famshme.
Jeni befasuar nga fakti se sa shumë e pëlqyen njerëzit?
Po! Kur je duke krijuar diçka ti jep edhe veten në të dhe kur njerëzit reagojnë pozitivisht, është diçka e mrekullueshme. Gjithmonë jam ndjerë shumë e nderuar që njerëzit e donin, e shijuan, i përshtatën shijet me të dhe e përqafuan.
Nuk u bezdisët apo mërzitët kur njerëzit krijuan versionet e tyre kopje të tartës tuaj?
Jo, jo, kjo e mbajti gjallë. Imitimi është forma më e lartë e lajkave! Njerëzit vazhdojnë ta përshtatin atë dhe kjo është ajo që është gatimi në fakt. Janë thjesht përshtatje me kalimin e kohës dhe unë kam fatin të jem një hallkë në atë zinxhir. Jam e nderuar që njerëzve u pëlqen ta hanë aq shumë, saqë duan të vazhdojnë ta bëjnë.
Me sa duket ju jeni perfeksioniste kur bëhet fjalë për recetat tuaja. A jeni ende duke e përsosur atë recetë të tartës, tashmë, gati 20 vjet më vonë?
Nuk kam më interes të ndërhyj në atë recetë. Madhësia është zvogëluar në diçka kaq të hijshme. Tani më duket se është më e lehtë për t'u ngrënë, nuk është shumë e lodhshme. Më duket se është madhësia perfekte e porcionit!
Libri juaj i gatimit “The Last Course” u bë gjithashtu një fenomen i ngjashëm me tartën. Ai u shit shumë shpejt dhe më pas për shkak se nuk u ribotua në atë kohë, u bë shumë i lakmuar, duke u shitur në eBay deri në 250 dollarë për kopje.
Nuk e kisha idenë se libri ishte kaq i lakmuar në atë kohë! Njerëzit më dërgonin mesazhe ose email rregullisht duke më thënë, “A keni ndonjë libër”? Gjëja më funny është se u botua për herë të parë në tetor të 2001-shit, një muaj pas 11 shtatorit. Dhe thjesht nuk u duk. Njerëzit nuk ishin të fokusuar në librat e gatimit në atë kohë. Turneun tim të librit, unë u anulova sepse dikush nga qeveria po raportonte për Bin Ladenin, antraksin apo diçka tjetër… Por më pas u prit jashtëzakonisht mirë dhe është e vështirë për mua të di pse.
Edhe pse ëmbëlsirat të ëmbla e pikante në “The Last Course” ishin diçka unike në atë kohë.
Epo, nuk ishte aq e çuditshme për nga shija, apo jo? Gjithmonë shikoja librat e gatimit për frymëzim, veçanërisht këtë libër gatimi italian që po shikoja kishte atë sallatën klasike italiane me portokall dhe kopër. Kështu që atëherë do të përpiqesha t'i inkorporoja në ëmbëlsirat e mia... Gjëra si proshuta e prerë në feta super të hollë, e pjekur dhe e shërbyer me akullore me pjepër. Thjesht i shikon gjërat nga një këndvështrim tjetër. Është vërtet e vështirë të gjesh ide origjinale!
Si je me recetat apo idetë e reja këto ditë?
This is a big question. To be very honest with you, I'm really struggling. Previously I did not commit to creating my own sweets with the intention of being different. It has never been my desire for sweets to be the center of attention. It was a way to fit in the restaurant and be part of that whole. It was an experience. And now that I'm here quietly, alone, trying to write a new cookbook in the mind of a baker kam I'm having a hard time finding where I fit in! The good thing is that baking is so comforting and not just comforting to the person doing the baking! But for all those with whom you share what you bake. So that's the way I'm engaged myself these days: testing recipes, sharing them with neighbors, and gaining weight.