Arbana Osmani was invited to ZzemeMiraPodcast. The first appearance of the famous presenter of Top Channel, attracted the attention of the media in Albania and Kosovo because she spoke in the first person about many questions of the last months that surrounded her departure from Big Brother Vip Albania.
In the interview for more than an hour with Mira Kazhani, Arbana Osmani appeared like never before in a confession about her professional and personal life.
For Ed, her soulmate with whom she shares a birthday…
"Eddie is a very special person. He is a man who has a kind of intuition, not only for me, I share with all people that no one has to understand the personality, the character of people. At first I was very impressed. I said, how does he know me? It told me things I didn't know about myself. I was bored. How does he know me so well?
We also happen to share the same birthday. Not of sign, same birthday. May 7, we are both. Imagine the horror of living with an alter ego of yours beforehand. We are both very similar in character, extremely so. We do many things the same. We think a lot of the same things and there is no need to tell each other what we are thinking, because we know what we are thinking. I don't mean now that we've been together for a few years. It has been like this from the beginning. Eddie has brought into my life a kind of courage and hope that I can do more. It's my biggest motivator. He is the person who supports me more and who gives me strength whenever I am in doubt about things whether I can do them or not. To Ed it seems like I can do anything. You make it. You do it. Yes, he is also the one who stops you at the right time, when perhaps the decisions and choices are not the right ones. He is a very good friend. We are "best friends", says Dielli. We are very good friends. We really like being with each other."
How is Joni in character, what about Dielli and who does Zoi look like, whose image he has not yet revealed on social networks? What has motherhood changed in Arbana?
For motherhood…
“Të qenit mami është dhurata më e madhe që mua më ka bërë ndonjëherë Zoti (preket). Ka pasur një moment në jetën time që unë mendoja se ndoshta nuk do të kisha fëmijë. Zoti më dha tre. Jam shumë, shumë e lumtur dhe falenderuese për këtë gjë. Është një nga falenderimet që unë i bëj Zotit çdo mëngjes dhe çdo darkë, fëmijët e mi. Më pëlqen shumë të rri me ta. Më japin shumë kënaqësi. A janë të lodhshëm? Patjetër. Shumë, ndonjëherë. Ja mbrëmë për shembull, Zoi është çuar rreth 20 herë gjatë natës. Thashë: Shumë bukur. Mami nuk del në televizor prej një viti. Nesër më në fund ka një intervistë që duhet të duket mirë dhe le të rrimë gjithë natën pa gjumë. Dhe isha shumë me nerva rreth orës 5 të mëngjesit. Pastaj këto kalojnë.
Mëmësia është një gjë që e kam dashur gjithmonë. Kur e do një gjë shumë dhe ajo realizohet, nuk mund të mos jesh falenderuese, mirënjohëse dhe e lumtur”.
Për Jonin, Diellin dhe Zoin…
“Joni është mirë (me mësimet). Nuk është shumë i përqëndruar dhe nuk e di nëse është një çështje brezi, telefonash, iPad, por është shumë smart. Është shumë i zgjuar, shumë i kapshëm. Ndoshta është brezi i tillë. Se nuk dua të jem si ato mamatë që flasin për fëmijët e tyre sikur kanë Elon Musk në shtëpi, po…”
“Dielli është i vogël po Dielli është një njeri për të cilin unë kam më pak frikë për të ardhmen, sesa Jonin. Se Joni është shumë emotiv dhe shumë i ndjeshëm. Ndërsa Diell është shumë racional dhe ka një virtyt që shpresoj ta ruajë dhe vetëm ta përmirësojë, që nuk e gënjen dot. Nuk e manipulon dot. Mua më shkatërron bashkë me të atin. Se është e vështirë mos të gënjesh dot një fëmijë, që hajde tani të shkojmë të hamë, sepse do vijë dikush. Qoftë ky gogoli. Jo, nuk e mashtron dot”.
“Zoi më duket që i ngjan mamasë së Edit, gjyshes, fizikisht. Ajo që uroj për të është që të rritet në një botë ku gratë i kanë shanset të barabarta me burrat dhe nuk e shikojnë asnjëherë veten inferiore, më të dobëta, më të pasigurta edhe më të pamundura se burrat”.
Arbana theu heshtjen për të gjithë dritëhijet që kishin mbuluar largimin e saj nga Big Brother Vip 3.
“Vija nga një periudhë shumë e ngjeshur dhe vendimi im për të vazhduar projekte, dëshira, qoftë edhe qëndrimi më shumë me fëmijët, ndjekja e pasioneve të mia, hapja e një sipërmarrje të re, bërja e gjërave ndryshe. Unë e kam bërë Big Brother për shumë shumë vite. Kam bërë programe të tjera për shumë vite. E kuptoj që publiku është i lidhur me mua shumë në figurën e Big Brother, aq më tepër gjatë këtyre dy viteve të fundit, ku Big Brother ka pasur një sukses të jashtëzakonshëm. Po ashtu unë e di që publiku mësohet edhe me një figurë tjetër. Iki unë, vjen dikush tjetër. Asnjëherë s`e kam menduar që është një herezi e madhe të lësh një projekt, sepse po lë të tjerët në baltë”.
“Një program si Big Brother të kërkon 24 orë në 24. Unë do kisha qenë më rehat po të isha mbyllur tek shtëpia e Big Brother sesa duke qenë “head of content” nga jashtë. Ke shumë përgjegjësi. Përgjegjësi ndaj konkurrentëve, përgjegjësi ndaj familjarëve, ke përgjegjësi ndaj drejtuesve të televizionit dhe shifrave të audiencës që duhet t`i mbash gjithë kohën lart. Ke përgjegjësi ndaj stafit që qëndron aty bashkë me ty dhe nuk bën absolutisht asgjë tjetër. Ato 5 muaj, flas të paktën për stafin e ngushtë, ne që punonim shumë, ti nuk jeton. Unë nuk kam jetuar 5 muaj Big Brother. Përveçse për Big Brother. Unë edhe kur isha me fëmijët e mi, nuk isha me fëmijët e mi. Telefoni im gjatë natës nuk ka qenë kurrë silent.”
Arbana foli edhe për planet që ka për të ardhmen. E theksoi disa herë gjatë intervistës me Mira Kazhanin se thjesht kishte pasur nevojë për një pushim. Dhe se ky është një pushim i përkohshëm. Ajo ka plan të kthehet në televizion. E bëri të qartë se televizioni është gjëja që do më shumë. Këtu madje rrëfeu një bisedë me Jonin duke e dëshmuar qartë dashurinë e saj për TV.
“Patjetër që do të më shikoni në shtator në televizion. Televizioni vazhdon të mbetet një nga kënaqësitë më të mëdha që unë kam në jetë dhe patjetër. Sapo të gjej këto ekuilibrat e mi për të cilat folëm, unë do të rikthehem në televizion për publikun, por edhe sepse është diçka që dua ta bëj”.
“Mua më ka thënë Joni në një moment: “Mami, të lutem mos e bëj më këtë Big Brother. Bëj ndonjë program tjetër…” Nuk ka qenë kjo arsyeja pse unë nuk bëra Big Brother-in, sepse nuk dua që të jem kurrsesi aq e nënshtruar qoftë edhe ndaj kërkesës së djalit tim për të mos ndjekur karrierën, ëndrrat dhe punën time. Mendoj se është shumë e rëndësishme për mua si grua që të jem shumë e lumtur. Po ka qenë një nga gjërat që më ka ardhur keq. Se ata kanë shumë nevojë për ne tani.”
Një nga mesazhet e fuqishme që Arbana dha në podcastin ZëmeMirën ishte rrëfimi i saj për ndihmën e madhe që psikologia i kishte dhënë për të menaxhuar momente të vështira të jetës.
"Life is not easy. There are many challenges. There are many confrontations. What's better than having someone you can talk to yourself with. That the conversation with the psychologist is actually essentially a conversation with oneself. You talk to yourself. When I first decided to go to a psychologist, I made this decision without asking anyone. I don't know why I just broke it off with mine and just said, I'm going to the psychologist tomorrow. And my mom, who will tell me why she teases me all the time in interviews, but I want to say this to show something else. Not that she is not a good mother, quite the contrary. He told me: To the psychologist? Why are you going to see a psychologist, mom? You have mom. We speak them ourselves. We are friends. I told my mom everything. I said: No, maybe I have things that I can't discuss with you. How will you tell your things to a stranger? You are everywhere now, all of Tirana knows about your things. This was the second. I told him: At the moment, how I feel is much more important whether Tirana finds out or not. I need. Then of course he made peace with it. It took a while. Even more seeing then how month after month I was feeling better and recovering. The stigma of mental health in Albania must definitely change. Going to the psychologist, the psychiatrist, should be the norm, not a necessity, at key moments. I know it costs. It's not easy either. Yes, it's not that the difficulty is in facing a stranger who you want to tell your things to. The difficulty is in facing yourself. How ready are you to talk to yourself and heal? That going to the psychologist is a desire to heal. In general, people when they are in difficult times do not want to recover."
