By Juliet Schor / I've been working since the 80s and I've never seen anything like what's happening today. Anxiety, also fueled by the pandemic, is growing around the world. In the United States, more than half of workers report feeling stressed most of the day. Resignations have reached record levels. People are dying.
In response to this, an ever-increasing number of companies are offering a four-day, 32-hour week, but with pay for five days. It's no longer a new idea, but the pandemic accelerated it. Employers have realized that if they can rethink where their employees work, they can also rethink how many days they spend at work.
Sounds pretty good, but is it realistic? Actually, yes. Unlike policies that favor one part at the expense of another, the four-day week can provide benefits to employees, companies, society, and can even be a way to deal with climate change.
But first of all, let's talk about the workplace. For nearly a decade, companies and governments have experimented with shorter hours without cutting wages. Although results may vary from experience to experience, research shows that people are less stressed, value their workplace more, and have a higher quality of life outside of work. In most cases, they are as productive in four days as in five. On the other hand, companies can reap advantages due to higher billed revenue as well as having a higher quality pool of job candidates. Less burnout reduces healthcare costs, errors and poor service. Together with colleagues we are studying experiences with four working days in the United States and Ireland, as well as in the United Kingdom, New Zealand and Australia. We have thousands of employees participating.
Healthwise, an education company, has not waited for our process to begin. In June, its employees resigned en masse. In August, they implemented a four-day week. Six months later, CEO Adam Husney revealed that people are much happier and have never been more productive. Reports are reduced, revenue is increased and customer satisfaction scores are exceptional. Healthwise employees spend Fridays doing family activities or playing sports. One mom of young children said she can now indulge in self-care and pedicures without feeling guilty. The four-day week can help with self-care and managing daily stress caused by systemic racism, sexism, or class differences.
Një pjesë thelbësore e këtij modeli është se në këmbim të dhurimit të një dite të lirë, njerëzit janë të gatshëm ta shfrytëzojnë të gjithë produktivitetin e tyre në katër ditë. Pra, megjithëse po kalojnë më pak kohë në punë, nuk po bëjnë më pak punë. Përbërësi kryesor i kësaj recete është riorganizimi i punës, duke eliminuar aktivitetet më pak produktive. Mbledhjet janë objektivi primar. Pjesa më e madhe e kompanive reduktojnë frekuencën, kohëzgjatjen dhe numrin e pjesëmarrësve. Në Healthwise, njerëzit kursejnë kohë duke u dërguar mesazhe kolegëve dhe jo duke telefonuar, gjë që përfshin në mënyrë të pashmangshme disa biseda sociale. I kanë zhvendosur detyrat personale, si takimet me mjekun, në ditën e pushimit. Dhe po, ritmi i punës në zyrë vjen duke u rritur. “Të jemi të ndershëm”, tha njëri, “nuk bëj shaka apo shoh Facebook, gjë që e kryeja më parë”. Por njerëzit janë përshtatur dhe preferojnë ta marrin kohën e tyre joproduktive si një ditë të plotë pushimi sesa të copëzuar në fragmente.
Të ngjashme kanë rezultuar edhe iniciativat e qeverisë. Në vitin 2015, qyteti i Reykjavik dhe më pas qeveria islandeze filluan të ofronin javë pune me 36 dhe 35 orë për më shumë se 2500 punonjës. Rezultatet kanë qenë të jashtëzakonshme. Stresi fizik dhe mendor u ul, ndërsa etika e punës, kënaqësia në punë, ekuilibri punë-jetë, nivelet e energjisë e çdo element tjetër u përmirësua. Produktiviteti dhe cilësia e shërbimit mbetën të njëjta ose të përmirësuara dhe evidenca ishte neutrale për sa i përket të ardhurave. Sot, rreth 85% e të gjithë punonjësve islandezë kanë të drejtën për këto orë. Qeveritë e Spanjës dhe Skocisë kanë shpallur testime javore katër-ditore në të cilat do të subvencionojnë pagën e ditës së pestë.
Një nga arsyet e këtyre sukseseve është se me kohë më të shkurtra pune, çdo orë në përgjithësi bëhet më produktive. Norvegjia dhe Danimarka, dy vendet europiane me orët më të shkurtra mesatare të punës prej rreth 1,380 të tilla, kanë produktivitet të habitshëm. Franca dhe Gjermania janë të ngjashme. Anasjelltas, vendet si Mbretëria e Bashkuar dhe Italia kanë produktivitet shumë, shumë më të ulët. Shtetet e Bashkuara udhëheqin historikisht botën në produktivitet dhe ndoshta do të kishin performancë më të mirë tani nëse orët e tyre të punës nuk do të ishin aq të larta. Ndërsa kompanitë e teknologjisë përbëjnë grupin më të madh duke adoptuar orë më të shkurtra katër-ditore. Kompanitë në sektorin bankar, të PR, të marketingut dhe dizajnit, organizatat jofitimprurëse, ato të mallrave të konsumit dhe zinxhirët e restoranteve po aplikojnë po ashtu javën katër ditore.
Por është edhe e vërtetë se të bësh 100% të punës në 80% të kohës, nuk është diçka që mund të kryhet kudo. Disa dekada më parë, prodhimi u përshpjetua. Shumë instruktorë dhe asistentë të fluturimeve duhet të ngadalësojnë, jo të intensifikojnë. Natyrisht, edhe punonjësit e shëndetësisë të vijës së parë, duhet të punojë më pak, jo më shumë.
Këtu na udhëzon një tjetër përpjekje e qeverisë. Në vitin 2014, qyteti i Goteborgut në Suedi u ofroi infermierëve gjashtë orë pune në ditë. Siç pritej, shëndeti dhe mirëqenia e përgjithshme e infermierëve janë përmirësuar, po ashtu edhe produktiviteti dhe kujdesi ndaj pacientëve. Por në këtë proces ata punësuan staf të ri për orët që nuk mbuloheshin. Zbulimi befasues ishte se pagesa më e ulët e raporteve mjekësore dhe përfitimet e papunësisë ndihmuan në kompensimin e atyre pagave shtesë.
Rasti suedez ngre një pyetje më të madhe, më ekzistenciale. Sa kohë duhet t’i kushtojmë punës? Në shumë shtete, vendet e punës po bëhen më shumë angazhuese, jo më pak. Ka zënë vend ideja se edhe vendet e pasura duhet të shtrëngojnë rripin po ashtu. Por në të vërtetë, duhet të shkojmë në drejtim të kundërt sepse dixhitalizimi dhe inteligjenca artificiale ofrojnë mundësinë për të reduktuar kohët e punës. Pas lodhjes së pandemisë, ne duhet të dyfishojmë nivelin e rivendosjes së cilësisë së jetës dhe strukturës sonë sociale, veçanërisht në vendet e pasura ku tashmë prodhojmë mjaftueshëm që të gjithë të kenë një standard të mirë jetese.
Ky rrugëtim ka një avantazh të mëtejshëm në përballimin e krizës klimatike. Me një javë prej katër ditësh, dukshëm do të ketë më pak lëvizje. Nëse përdorim rritjen e produktivitetit për të vazhduar reduktimin e orëve të punës me vetëm disa pikë përqindjeje në vit, mund të krijojmë një dinamikë afatgjatë dekarbonizimi. Hulumtimet që kam bërë unë dhe të tjerët e kanë provuar vazhdimisht këtë tendencë në të gjitha vendet, në të gjitha shtetet, në të gjitha familjet.
Një prej arsyeve është se kur njerëzit janë të stresuar, priren të zgjedhin mënyra udhëtimi ose aktivitete ditore më të shpejta dhe ndotëse. Përkundrazi, kur njerëzit kanë më shumë kohë dhe jo detyrimisht pará, priren të zgjedhin mënyra lëvizjeje që ndosin më pak. Por arsyeja kryesore ka të bëjë me përmasat e ekonomisë. Me vendimin për të punuar më pak, shtetet zgjedhin që të mos e zgjerojnë prodhimin në maksimum, duke emetuar më pak gazra të dëmshëm. Historitë e suksesit të lidhura me karbonin si Gjermania dhe Danimarka kanë veçantinë e një orari më të ulët vjetor. Edhe Franca dhe Vendet e Ulëta kanë nivele të ulëta karboni dhe kohe pune.
Java katërditore është pararojë për një mënyrë të re jetese dhe pune. Dhe po, ne do të kemi nevojë për ndihmën e qeverisë nëse duam të shkojmë përtej kompanive inovative që tashmë i ndjejnë përfitimet. Mund ta kuptojmë se të gjithë e meritojnë të drejtën e kohës së lirë. Dhe kjo sjell në pamje të plotë logjikën e të ardhurave bazë universale. Sepse pa mbështetje financiare, të ardhurat e ulëta nuk mund ta përballojnë ditën e pestë të lirë.
Këto ditë flitet shumë për të ardhmen e punës dhe mundësitë që ajo ofron. Por këtu ka diçka më shumë se sa mundësia. Kemi një imperativ. Një imperativ për të përballuar sfidat e kohës sonë. Pandemia, sfilitja dhe depresioni, pabarazitë racore dhe të të ardhurave, kriza klimatike. Një javë katër-ditore trajton secilën prej tyre.
*Juliet Schor is an economist and sociologist at Boston College. Her research focuses on the coordination between work, consumer society and climate change. Author of the bestseller The Overworked American, she is currently studying the four-day trials that take place around the world.