Why do even well-read leaders turn into formidable dictators?
2022-02-20 22:48:36
TiranaPost
By Nigel Jones / The connection between a dictator who kills thousands or millions of people, and reading or writing books is astonishing, but there is no doubt that it exists. Thus Mao Zedong was a highly regarded practitioner of traditional Chinese poetry.
Hitler's main book, Mein Kampf (My War), was widely read, and he was a fan of Carl May's stories about the Wild West. And Stalin, as Jeffrey Roberts points out in his latest book, took the books at least as seriously as the purge of his enemies, real and imaginary.
Although we may wonder if Enver Hoxha and Kim Il-sung really wrote their voluminous works on the Marxist-Leninist theory for which they are credited, there is no doubt that Stalin took the time to read while leading the Soviet Union, even even at the height of World War II.
Here we can mention his books "Dialectical and Historical Materialism", "Marxism and the National and Colonial Question" and "The Basics of Leninism". Towards the end of his life, Stalin focused more on publishing his collected works, which included speeches, essays, and articles in the media.
They reached 16 volumes, with a circulation reaching half a million copies. Thirteen of them were published before his death, after which the project was abandoned. But Stalin was also a great reader. Roberts's book begins with an analysis of the personal library that Stalin left behind, scattered among the dachas (villas) and his various offices.
It included about 25,000 volumes, covering a wide range of topics including Marxism, political and military history, economics, biographies, and classical works of Russian literature.
Disa libra të mbijetuar janë gjetur së fundmi në arkiva, dhe po studiohen nga studiuesit qëjanë të interesuar të kuptojnë çfarë kishte në mendje diktatori. Por analiza e tij nuk është e thatë. Përkundrazi, Roberts përshkruan në detaje gjithë jetën e Stalinit, dhe na tregon se si leximi i tij ka diktuar veprimet e tij.
Ishin librat, ato që e transformuan studentin e shkathët të seminarit fetar, në një revolucionar të egër, të gatshëm të sakrifikonte familjen, miqtë dhe një gamë të gjerë armiqsh – kapitalistë, kulakë, kolegë bolshevikë, imperialistë, trockistë, dhe miliona qytetarë të thjeshtë sovjetikë – në altarin e dogmave të tij të ngurta.
Por ai nuk ishte bibliofil i respektueshëm. I shkruante shpesh komentet e tij kritike nëpër faqet e librave, me të njëjtin stilolaps blu që përdorte për të nënshkruar urdhrat e ekzekutimeve apo traktatet fillestare.
Shenjat e yndyrshme të gishtave që ai la në librat e huazuar nga Maksim Gorki, frymëzuan poezinë e famshme të Osip Mandelshtamit mbi “gishtat e dhjamosura” të “malësorit të Kremlinit” me “mustaqe karabushi”, një fyerje që do të garantonte vdekjen e tij në Gulag.
Në rininë e tij, Stalini ishte vetë një poet relativisht i njohur. Ai shkroi tekste romantike patriotike në gjuhën e tij të lindjes, gjeorgjisht, përpara se politika të fillonte t’i thithteenergjitë kryesore.
Si një sundimtar i plotfuqishëm, ai ishte shumë arbitrar në trajtimin që u rezervoi shkrimtarëve, duke urdhëruar vrasjen e bolshevikëve besnikë, por gjithsesi hera-herës kritikë ndaj tij si Majakovski, dhe ndoshta edhe Gorkit, por duke mbrojtur antikomunistë si Bulgakov dhe Pasternak. Këtë të fundit e mbrojti nga persekutimi me fjalët:”Lëreni rehat këtëëndërrimtar të mjerë!”.
Roberts e thekson gjatë gjithë kohës, se Stalini ishte një intelektual, besimi i fortë i të cilit tekmarksizmi, bazohej tek një studim i thelluar mbi këtë temë, dhe se sado mizore, cinike dhe të gabuara që ishin, veprimet e tij buronin nga bindja se ai po ndërtonte shtetin e parë socialist në botë, i cili do të ishte një model për pjesën tjetër të njerëzimit.
Duke këmbëngulur në seriozitetin e Stalinit, dhe besimin e tij të thellë tek marksizmi imodifikuar nga Lenini, dhe përvoja e revolucionit në Rusi, Roberts ndoshta e minimizon koston e frikshme të vuajtjeve njerëzore.
Për pasojë, mund të duket sikur ky libër i anashkalon tmerret që përjetoi shoqëria sovjetike.Për të mos përmendur gabimet serioze, për të cilat Stalini ishte personalisht përgjegjës,përfshirë mosbesimin se aleati i tij, Hitleri, do ta sulmonte atë, derisa në momentin kur kjo gjë ndodhi vërtet.
Biblioteka e Stalinit, e zbeh disi imazhin tonë të një vrasësi paranojak, të interesuar vetëm për pushtetin, drejt një imazhi më të nuancuar – por edhe më të frikshëm – të një mendimtari të thellë, që ishte i përgatitur t’i shndërronte idetë e tij në plumba, për të kositur ata që mendonin ndryshe.
As the world waits anxiously to see if another ruthless Russian ruler, and with a similar intent, will go to war, as part of his efforts to rebuild Stalin's state. But this book, not very long but very significant, offers us a great lesson: a little knowledge can be a dangerous thing for a person, but also a lot of knowledge can sometimes do just as much damage.
Article originally published on bota.al
