Gorgia Meloni, the political provocateur who could become Italy's first far-right prime minister
2022-09-21 17:56:09
TiranaPost
By Julia Khrebtan-Hörhager & Evgeniya Pyatovskaya/ In the fall of 1922, Benito Mussolini, the ambitious and charismatic founder of the Fascist Party, became Italy's newest prime minister. He took power after a march on Rome, ushering in a dark period of totalitarian rule. A century later, Italy looks set to once again be led by a far-right leader.
Next Sunday, voters are expected to elect a new prime minister, Giorgia Meloni, head of the Fratelli d'Italia party, a party with origins in Mussolini's fascists. Many Italians and Europeans are rightly concerned.
Her possible rise to the top of the country comes at a delicate time for Italy, a country that has suffered not a little from recent economic problems, high inflation and the immigration crisis. It also raises uncomfortable questions about the idea of European identity and unity.
Moreover, it is a symptom of the bad political situation in Italy, but also of the populist wave that has begun to succeed again around the world. But who is Giorgia Meloni? She has been accused of being a political provocateur. As a proud nationalist, with very harsh attitudes against immigrants, and who constantly talks about protecting Italy from "Islamization".
On the other hand, it presents itself as a defender of traditional family values, politicizing Christianity and motherhood, as the cornerstones of authentic Italian national identity. In a 2019 speech, she said: “I am Giorgia. I am a woman, a mother, I am Italian, and I am a Christian!"
But Meloni is a political chameleon. It changes its strategy whenever it is politically useful for it. When she was younger she openly admired Mussolini, and considered him a good politician. But asked on the eve of the September 25 election if she agreed that the fascist leader was bad for Italy, she said "Yes".
Over the years, he has expressed admiration for leaders considered by many analysts to be ultra-nationalist, such as Vladimir Putin in Russia, Viktor Orban in Hungary and Marine Le Pen in France. Also, it has tried to position itself as related to the conservatism of the Conservative Party in Britain and the Republican Party in the USA.
Kohët e fundit, Meloni është përpjekur të distancohet nga mbështetja e mëparshme ndaj Rusisë dhe Kinës, dhe të ritheksojë gatishmërinë e saj për t’i shërbyer me atdhetarizëm vendit të saj. Dhe mesa duket ky truk ka funksionuar. Aleanca e ekstremit të djathtë e Fratelli d’Italia e Melonit dhe partitë që kanë të njëjtën qasje, Lega dhe Forza Italia, synojnë të fitojnë shumicën absolute në parlamentin e ri.
Por më shumë ka spikatur partia e Melonit. Sondazhet tregojnë se ajo do të fitojë çerekun e të gjitha votave. Një rritje e jashtëzakonshme. Nga pak më shumë se 4 për qind në vitin 2018,në mbi 25 për qind këtë vit. Kjo trajektore sugjeron që ose kjo parti ka hequr dorë nga lidhjet e saj historike me fashizmin, apo që shumë italianëve nuk u intereson më kjo gjë.
Fratelli d’Italia është një pasardhëse e partisë Lëvizja Sociale Italiane, e formuar nga mbështetësit e Musolinit pas Luftës së Dytë Botërore.
Meloni është përpjekur të krijojë njëlloj distance me të kaluarën, duke deklaruar se e djathta italiane e konsideron fashizmin si njëdukuri të kufizuar në historinë e Italisë. Po ashtu ajo ka shfrytëzuar ndjenjat kombëtare të pasigurisë dhe ankthit, të shkaktuara nga krizat e shumta me të cilat është përballur vendi gjatë 2 viteve të fundit.
Këtu përfshihet pandemia e Covid-19 që goditi rëndë Italinë, dhe krizat e mëdha humanitare ende të pazgjidhura, të shkaktuara nga migrimi masiv përmes Detit Mesdhe, ku Italia është vendi kryesor pritës i emigrantëve që zbarkojnë në Evropë. Ndërkohë, ky vend po përballet me një inflacion në rritje, dhe një krizë energjetike të vazhdueshme, të nxitur nga lufta e Rusisë në Ukrainë dhe strategjia e Putinit për ta përdorur gazin e saj si një armë kundër Bashkimit Evropian.
Përballë këtyre krizave, Meloni e ka pozicionuar veten si njeriu që do ta “shpëtojë” Italinë. Historia ka vërtetuar se në kohëra të pasigurita, liderët karizmatikë ultra-nacionalistë priren të dalin mirë në zgjedhje. Me një formulë të njohur të vendosjes së Italisë “në plan të parë”, euroskepticizmi , ksenofobia dhe islamofobia e Melonit – të ripaketuara si patriotizëm – kanëfituar shumë popullaritet tek italianët.
Por suksesi i Fratelli d’Italia, nuk ka të bëjë vetëm me Melonin. Ana e kundërt e suksesit të saj, është dështimi i partive të tjera, dhe kaosi i shkaktuar nga rënia e qeverisë që preku shumë nga partitë që konkurrojnë kundër saj. Zgjedhjet e parakohshme në Itali pasuan dorëheqjen e kryeministrit Mario Draghi, një ekonomist i admiruar në arenën ndërkombëtare me nofkën “Super Mario” për shkak të menaxhimit mbresëlënës që i bëri krizës së eurozonës kur ishte kreu i Bankës Qendrore Evropiane.
Draghi drejtoi një koalicion të gjerë, por u detyrua të jepte dorëheqjen në korrik, në mesin e një krize ekonomike dhe politike të thelluar, kur disa partnerë të koalicionit u thyen kundër kryeministrit. Italia ka pasur historikisht shumë probleme lidershipin e saj politik. Sistemi politik siguron vetëm qeverisje me koalicion.
And that often means governance by a grouping of parties whose agendas and visions can be drastically different, sometimes even nearly mutually exclusive.
The fall of the Draghi government has hurt many parties across the political spectrum, including the once-popular 5-Star Movement.
The political parties that are benefiting from this political chaos have mainly been the right-wing ones. Meloni competed in this campaign with the slogan "Pronta a Governare" (Ready to govern!). But now the question is whether Italy is ready for Meloni as prime minister.
Originally published on Bota.al
