Opinion

What I saw in the buffet hall that was heard around the world

What I saw in the buffet hall that was heard around the world

By Nate Jones / When it puts craft categories in the status of a tobacco board; when you cross the TV broadcast threshold just apologizing for the movies your members have nominated; when you decide to hand over the movie festival to casual Twitter users; in short, when you strip the Oscars of everything that has to do with honoring what we want in movies, why should you be surprised when the only thing left is the nonsense celebrity drama?

Hence the slaps that were heard around the world. In the midst of what had been a rather rigorous Oscar ceremony, enlivened only by The Flash that entered with Speed ​​Force, Chris Rock came out to present the best documentary. As she did when introducing the 2016 ceremony, Rock targeted Jada Pinkett Smith, pointing to her shaved head and telling her she could not wait to see GI Jane 2. (Pinkett Smith suffers from alopecia.) She what happened next would obscure the whole show. From his seat in the front row, Smith got up, approached the stage, and slapped Rock in the face. Those of us who were in the hall were just as confused as those looking out of the house.

From where I was sitting, up in the lodge, it was initially unclear whether what had just happened was real, or just humor. (Didn't it look like a stage buffet?) But Rock's reaction told it all. Never a comedian being shocked, he was getting extremely nervous. Smith returned to his seat and began to shout, "Do not mention my wife's name with your filthy mouth!" Rock was not believing, "Lali, it was a joke."

If they in the audience did not know what it was, now they certainly learned it.

Prej aty, humori brenda Teatrit Dolby ishte tronditur. I mund të reagosh ndaj kësaj? I gjori Questlove, fjalimi i të cilit mbeti në hije, pasi të gjithë në audiencë kthyen kokat për të parë se çfarë po ndodhte përpara. Nderimi i Godfather dhe segmenti In Memoriam gjithashtu duhej të konkurronin për vëmendje me Twitter-in ndërsa të gjithë lëviznin, duke kërkuar informacione për atë që ndodhi më pas. Ku ishte Rock? Ku ishte Smith? Çfarë po ndodhte atje poshtë?

Si për t’i bërë gjërat edhe më keq, regjisorët zgjodhën pikërisht këtë moment për të hequr dorë nga prezantuesit, të cilët të paktën mund të na kishin udhëhequr në këtë moment. Ndërsa nata kalonte pa ndonjë pranim zyrtar të asaj që sapo kishte ndodhur, turma ishte në një gjendje konfuzioni. Me siguri, dikush në skenë do të duhej të thoshte diçka. Ata nuk mund ta injoronin plotësisht – kategoria e aktorit më të mirë po vinte dhe Smith ishte i garantuar të fitonte. Por ndërkohë, ata thjesht … vazhduan me shfaqjen sikur asgjë të mos kishte ndodhur. Në disa momente, njerëzit në katin e ndërmjetëm u ngritën në këmbë dhe u përkulën mbi ballkon për të mësuar se çfarë po ndodhte poshtë.

Me sa duket, të famshmit ishin rreshtuar për t’i bërë nderimet e tyre Will-it dhe Jada-s, por gjithçka që mund të dëgjonim nga lart ishin zhurma misterioze duartrokitjesh që vinin nga thellësia. Një publicist që përsëriti një tjetër kandidat për filmin më të mirë, më shkroi një mesazh: “Kjo është mbrëmja më e paharrueshme e jetës sonë”.

Më në fundi, e pashmangshmja. Çmimi “Aktori më i mirë” erdhi dhe Smith ishte në podium. Ishte një moment që ishte pritur shumë, por jo kështu. Ai u përlot dhe mori aq kohë sa i duhej – askush nuk do të guxonte ta pengonte. Në një fjalim pesëminutësh, sigurisht një nga më të gjatët në histori, ai u përpoq të thoshte atë që duhej thënë. Në fillim, u përpoq të vinte një vijë lidhëse midis tij dhe Richard Williams. Të dy, tha ai, do të bënin gjithçka për të mbrojtur familjet e tyre. Kishte më shumë se disa psherëtima të dëgjueshme në vendin ku ndodhesha, në këtë moment.

Më pas, ai foli për këshillën që sapo kishte marrë nga Denzel Washington, një koleg i nominuar. “Kur je në pikën tënde më të lartë, atëherë të vjen djalli”. Por ngadalë ai iu afrua diçkaje që ngjante me pendesën. Smith i kërkoi falje Akademisë dhe kolegëve të tij të nominuar (por, jo Rock-ut). Dhe bëri një krahasim tjetër me Williams-in e vërtetë: Ai ishte bërë “babai i çmendur” që largonte vëmendjen nga arritjet e të gjithëve. Më në fund, shprehu dashurinë për bashkëpunëtoret e tij femra (dhe kush mund të debatonte)? Smith u largua nga skena nën një ovacion të madh nga orkestra, ku ishin ulur yjet. Njerëzit më lart, në katin e ndërmjetëm duartrokitën. Nuk di se sa nga këto duartrokitje ishin një mbështetje e vërtetë, dhe sa prej tyre ishte audienca që thjesht çliroi tensionin e krijuar për më shumë se një orë.

Journalists from the press room said the winners were instructed to answer questions about their work - and nothing else. "Someone called it the 'worst Oscars of all time,'" a colleague told me as everyone walked toward the party. "But how can you define it that way?"

Probably the scariest charge: For one night, the Oscars looked like Golden Globes. / Vulture

Article originally published on Bota.al