Opinion

The eternal debate between religion and science: Is there a third way?

The eternal debate between religion and science: Is there a third way?

By Andrea Muratore

Is scientism threatening science? Is Galileo being forgotten, and is the scientific establishment using true religious dogma on matters that are currently unprovable, such as String Theory? Above all, that a large part of the scientific establishment, engaged in promoting the scientific basis of atheism, and waged a war against God, which is worthy of the crudest rationalism of the XVII-XVIII centuries?

These issues characterize much of today's cultural debate. And they make you think that scientific dogmatism is the last, the only historical moment on which reality can be interpreted. David Berlinski questions these issues in his book "The Devil's Illusion".

A profound philosophical treatise, in which he shows how scientific dogmatism has been promoted above all through the propaganda of militant atheism. Often this has been accomplished by increasing support for nihilism, as religious and spiritual thought is seen as an ontological enemy of science.

Are you saying that the religion of scientism would be the only true cult instead of religion, experienced as an act of faith and devotion. A secular Jew, and openly agnostic, Berlinski has a scientific and philosophical background. He graduated from Princeton University in the USA, and conducted research at Columbia University.

Later he taught philosophy and mathematics at various universities (from Stanford to the Sorbonne in Paris). Cosmopolitan and dynamic thinker, he finds himself involved in an open polemic with those who in the scientific world defend atheism, and who are engaged in the fight against the idea of ​​God, as a prerequisite for the right exercise of the professions, and to gain a public visibility beyond university halls.

His controversy is above all with the biologist Richard Dawkins, author of studies that try to scientifically show the non-existence of God. Berlinski's is not a war against science. Rather, it is a war for science.

So for the scientific method and real research beyond the "hypothesis according to which we are nothing but cosmic accidents", as claimed by authors such as Doukins, Jacques Monor, Steven Weinberg. Berlinski says that the great thinkers of the past, from Kenneth Miller, an important Darwinian biologist, to Francis Collins, director of the Human Genome Project, recognized how the religious idea was studied by them in a form that was not only militant. .

Ndërkaq Stiven Gulld, një ndër studiuesit më të mëdhenj të evolucionit deklaroi se “shkenca dhe feja përbëjnë dy magji, që nuk mbivendosen dot mbi njëra–tjetrën”. Për të mos përmendur pozicionin e Albert Ajnshtajnit mbi këtë temë, apo dyshimet e mëdha ontologjike që u shfaqën në vazhdën e krijimit të bombës së parë bërthamore.

Ideja që një sistem tjetër mendimi mund të përballet me sistemin e tyre, është për Berlinskinproblemi i vërtetë që kanë sot shumë shkencëtarë. “Sulmi ndaj mendimit fetar” dhe tallja e botëkuptimit të tij teleologjik dhe transhendent “shënon konsolidimin aktual të shkencës” si i vetmi sistem besimi, “në të cilin burrat dhe gratë racionale mund të gjenin besimin e tyre, nëmos besimin, të paktën përkushtimin”.

Nga këtu buron tendenca për të zgjidhur problemet (teoria e përgjithshme, fizika kuantike, studimi i trurit të njeriut) tek të cilat ka ende gjëra për t’u zbuluar. Pra për të zbatuar një metodë të shëndoshë shkencore, të shoqëruar me narrativa.

Edhe vetë teoria e Big Bengut përballet me pasiguri në rritje, ndërsa i afrohet momentit zero të ngjarjes, që do të krijonte kohën dhe hapësirën. Ajo përshkruan me një saktësi të madhe evolucionin e Universit nga një pikë e saktë në kohë dhe hapësirë, dhe ​​sot nuk i jep përgjigje përfundimtare pyetjeve mbi kohën dhe hapësirën.

Dhe vetëm duke nxitur dyshimin, apo studimin sistematik, mund të zbulohet misteri dhe tëkuptohet më shumë. Si një agnostik, Berlinski, na fton të mos tallemi me asnjë hipotezë, madje as atë që qëndron në themelin e të ashtuquajturit “parim antropik” apo idesë së Dizajnit Inteligjent.

Ai na fton të ndjekim mësimin e teologut islam El–Gazali, për të cilin është vënë shpesh në pikëpyetje aftësia e “një organi të kufizuar si truri i njeriut për të parë në zemrën e thellë të materies dhe matematikës”. Një opsion edhe më i pamundur, kur i referohemi makinerive dhe algoritmeve që janë në shkallë të ndryshme, një derivat i trurit të njeriut.

Teza bazë e mendimit të Berlinskit, është se duhet të hidhet poshtë çdo narrativëabsolutiste:Si një fe obskurantiste, ashtu edhe një shkencë verbuese, e pengojnë njeriun të shohë me sytë e tij, duke e larguar atë nga kurioziteti, si dhe përdorimi i zgjuarsisë dhe aftësive të tij racionale.

Që të dyja dëshirojnë një kërkim për të vërtetën, e cila kalon përmes supozimit të zotërimit të saj që në fillim. Rëndësia sociale e shkencës në ditët tona, kërkon që ne të hedhim poshtë dogmatizmin e atyre që preferojnë dominimin e paradigmave dhe narrativave, dhe që e përdorin ateizmin militant si një formë propagande e një feje të re, atë të një shkence monolite dhe aspak të hapur ndaj dyshimeve të komunitetit të saj.

Një shkencë është e tillë, nëse dhe vetëm nëse funksionon sipas një metode induktive-deduktive, e cila kalon përmes vëzhgimit të dukurive dhe ndërtimit të hipotezave. Ajo nis nga një induksion i domosdoshëm, nëpërmjet vëzhgimeve dhe ndërtimit të formulave, por deduktohet detyrimisht nëpërmjet një eksperimenti.

Kur kjo metodë dështon, krijohet një zhvendosje e rrezikshme fazore, veçanërisht nëse modelimi mbizotëron mbi eksperimentimin real. Por ku është realiteti? Duket sikur ka pasur një divorc me metodën tradicionale të kërkimit. Duket sikur bota ishte një silogjizëm, për të parafrazuar Hegelin:gjithçka që është e arsyeshme është reale, dhe gjithçka që është reale është e arsyeshme.

Nuk ka asnjë dyshim se situata është pak më komplekse, dhe ka të bëjë me dëshirën njerëzore për të zbuluar, eksploruar dhe ditur. Fakte që nuk kanë asnjë mospërputhje me vullnetin për të kërkuar ndjenjën e thellë të ekzistencës, dhe të të kuptuarit e rolit të dikujt në krijimin e Universit.

Exactly where science and religion can coexist. Even Galileo knew this, for whom after all "mathematics is the alphabet with which God wrote the Universe". A deep and dynamic vision often denied by those who, with the weapon of militant atheism, want to replace science with scientism.

Originally published on bota.al