Ekonomia

The Economist: How the world is heading for food disaster

The Economist: How the world is heading for food disaster

By invading Ukraine, Vladimir Putin will destroy the lives of people far from the battlefield and to a degree that he too can repent of. The war is hitting a global food system weakened by Covid-19, climate change and the energy crisis.

Ukraine's grain and oilseed exports have been suspended. Together, the two countries supply 12% of the goods traded. Wheat prices, up 53% since the beginning of the year, rose 6% on May 16 after India said it would suspend exports due to an alarming heat wave, writes The Economist.

Antonio Guterres, the UN Secretary-General, warned on May 18 that the coming months threatened a "spectrum of global food shortages" that could last for years. The high cost of basic foods has already increased the number of people who may suffer from hunger, from 440 million, to 1.6 billion. Nearly 250 million are on the brink of starvation.

If the war continues and supplies from Russia and Ukraine continue to be limited, hundreds of millions more could suffer from hunger. Political unrest will spread widely, and people will starve to death.

Putin should not use food as a weapon.

Absences are not the inevitable result of war. World leaders must address hunger as a global problem that urgently requires a global solution. Russia and Ukraine supply 28% of globally traded wheat, 29% of barley, 15% of corn and 75% of sunflower oil.

Russia and Ukraine contribute about half of the grain imported from Lebanon and Tunisia; for Libya and Egypt the figure is two-thirds. Ukraine's exports feed 400 million people. The war is disrupting these supplies because Ukraine has blocked naval outlets to thwart attacks and Russia is blocking the port of Odessa.

Even before the invasion, the World Food Program had warned that 2022 would be a terrible year. China, the world's largest wheat producer, has said that, after rains that delayed planting last year, the situation could now be worse. Now, in addition to extreme temperatures in India, the world's second largest producer, the lack of rain threatens to reduce yields in other parts of the world, from America to the Beauce region of France.

The Horn of Africa is being destroyed by its worst drought in four decades.

Welcome to the era of climate change.

All this will have a severe effect on the poor. Households in developing economies spend 25% of their food budgets and in Sub-Saharan Africa up to 40%.

Në Egjipt, buka siguron 30% të të gjitha kalorive. Në shumë vende importuese, qeveritë nuk mund të përballojnë subvencione për të rritur ndihmën për të varfrit, veçanërisht nëse ato importojnë gjithashtu energji – një tjetër treg që është prekur.

Kriza rrezikon të përkeqësohet. Ukraina kishte eskportuar tashmë shumë nga prodhimet e verës së kaluar përpara luftës. Rusia ende po arrin të shesë grurin e saj, pavarësisht kostove të shtuara dhe rreziqeve për transportuesit.

Megjithatë, ato kapanone ukrainase që janë të padëmtuara nga luftimet janë plot me misër dhe elb. Fermerët nuk kanë ku të ruajnë të korrat e tyre të ardhshme, që do të nisin në fund të qershorit.

Rusisë, nga ana tjetër, mund t’i mungojnë furnizimet me fara dhe pesticide që zakonisht blen nga Bashkimi Europian. Pavarësisht rritjes së çmimeve të grurit, fermerët në vende të tjera në botë mund të mos e plotësojnë mungesën. Një arsye është se çmimet janë të paqëndrueshme.

Më keq, marzhet e fitimit po tkurren, për shkak të rritjes së çmimeve të plehrave dhe energjisë. Këto janë kostot kryesore të fermerëve dhe të dy tregjet janë ndërprerë nga sanksionet dhe konfliktet për gazin natyror.

Përgjigja e politikanëve të shqetësuar mund të përkeqësojë edhe më shumë situatën. Që nga fillimi i luftës, 23 vende nga Kazakistani në Kuvajt kanë deklaruar se janë hasur me kufizime të ashpra në eksportet e ushqimit që mbulojnë 10% të kalorive të tregtuara globalisht.

Më shumë se një e pesta e të gjitha eksporteve të plehrave janë të kufizuara. Nëse tregtia ndalet, do të ketë zi buke. Perëndimi nga ana tjetër ka dënuar Putinin për pushtimin e tij dhe Rusia ka dënuar sanksionet perëndimore. Në të vërtetë, ndërprerjet janë kryesisht si rezultat i pushtimit të Putinit dhe disa sanksione i kanë përkeqësuar edhe më shumë ato.

Ndërkohë shumë njerëz do të mbeten të uritur dhe disa do të vdesin.

Në vend të kësaj, shtetet duhet të veprojnë së bashku, duke filluar nga mbajtja e tregjeve të hapura. Këtë javë Indonezia, burim i 60% të vajit të palmës në botë, hoqi ndalimin e përkohshëm të eksporteve. Europa duhet të ndihmojë Ukrainën të eksportojë drithin nëpërmjet hekurudhave dhe rrugëve në portet në Rumani ose në Balltik, megjithëse edhe parashikimet më optimiste thonë se vetëm 20% e të korrave mund të transportohet në këtë mënyrë.

Vendet importuese gjithashtu kanë nevojë për mbështetje, në mënyrë që të mos “fundosen” nga faturat e larta. Furnizimet emergjente të grurit duhet të dërgohen vetëm për më të varfërit. Lehtësimi i borxhit mund të ndihmojë gjithashtu në lehtësimin e eksportit të burimeve jetike.

Rreth 10% e të gjitha drithërave përdoren për prodhimin e biokarburanteve; dhe 18% e vajrave bimore shkojnë për bionaftë.

Një sasi e madhe drithi përdoret për të ushqyer kafshët. Sipas Organizatës së Ushqimit dhe Bujqësisë, drithi përbën 13% të ushqimit të thatë të bagëtive. Në vitin 2021 Kina importoi 28 milion ton misër për të ushqyer derrat e saj, më shumë se eksportet e Ukrainës në një vit.

Lehtësimi i menjëhershëm do të vinte nga thyerja e bllokadës së Detit të Zi. Rreth 25 milion ton misër dhe grurë, ekuivalente me konsumin vjetor të të gjitha ekonomive më pak të zhvilluara të botës, janë bllokuar në Ukrainë.

Rusia duhet të lejojë eksportin ukrainas; Ukraina duhet të vazhdojë eksportet nga Odesa; dhe Turqia duhet të lejojë anijet të kalojnë nga Bosfori. Kjo nuk do të jetë e lehtë. Rusia, duke luftuar në fushën e betejës, po përpiqet të shkatërrojë ekonominë e Ukrainës. Ukraina heziton të pastrojë minat që ka lënë pas tërheqjes së trupave.

Convincing them to surrender will be a task for countries, including India and China. The convoys may require armed forces approved by a broad coalition.

Providing food for a fragile world has already become everyone's task.