Sociale

Risks of frustration with anti-Covid vaccines

Risks of frustration with anti-Covid vaccines

By Josh Michaud & Jen Kates

The month of November brought some of the best news during the Covid- 19 pandemic : strong evidence that the new coronavirus vaccines that are currently under development will work. And this has never been a safe conclusion.

But it is now almost certain that several different effective vaccines will be available in the coming months. The development of a vaccine, however, is only the first step in a long journey towards ending the pandemic.

Even more difficult tasks await politics - makers and health workers when pharmaceutical companies send them the first doses. To eliminate the risk of future epidemic outbreaks, as much as 70 percent of the world’s population will need to be immune to the coronavirus , both through vaccination and through infection and cure.

Since only about 10 percent of the world's population has been affected to date by Covid- 19 (in most cases, focused on a relatively small number of countries), this poses a major challenge to global vaccination efforts. Achieving it will require very broad global cooperation , an action that may be more difficult, and that will take much longer than most people can imagine.

Once it becomes clear that a vaccine does not mean immediate relief from the crisis, there is a risk of creating a popular frustration that may even deepen distrust of vaccines in different parts of the world, reinforcing the already daunting challenge. of immunization of more than half of the global population.

Therefore, governments should avoid popular disappointments, making it clear to citizens what awaits us, and lowering expectations . On the other hand, by vigorously continuing vaccination campaigns to save as many lives as possible.

Some vaccines may be on the verge of approval by the authorities, but it will take at least 1 year for them to become widely available in most parts of the world. High-income countries have already ordered the first 9 billion doses of major candidate vaccines, through direct agreements with pharmaceutical companies.

Fulfilling these orders will occupy most of the global vaccine production capacity for the next 12 months, and possibly longer.

Rreth 80 për qind e dozave të vaksinës që presin të prodhojnë në vitin 2021 Pfizer dhe BioNTech, janë tashmë të rezervuara. Ashtu siç janë 100 për qind e dozave që parashikon të prodhojë Moderna.

Australia, Kanada, Japonia, Shtetet e Bashkuara dhe vendet e Bashkimit Evropian, kanë porositur doza të mjaftueshme për të vaksinuar disa herë gjithë popullatën e tyre. Ka të ngjarë që në fund,këto vende të vendosin të heqin dorë nga dozat e tyre të tepërta, ose t’i dhurojnë ato. Por shumica nuk do t`a bëjnë këtë derisa popullatat e tyre të vaksinohen.

Vendet me të ardhura të ulëta, do ta shohin veten në fund të radhës, të detyruara të mbështeten tek mekanizmat e financuar nga donatorët. Mekanizmi më premtues në këtë kuadër është COVAX, një nismë shumëpalëshe e drejtuar nga Koalicioni për Nismën e Gatishmërisë Epidemike, Aleanca GAVI dhe Organizata Botërore e Shëndetësisë, që synon të sigurojë qasje të barabartë globale tek vaksinat kundër koronavirusit.

Me përjashtim të Rusisë dhe Shteteve të Bashkuara, që kanë refuzuar të marrin pjesë, praktikisht çdo vend i zhvilluar në botë ka nënshkruar një marrëveshje me COVAX, për të mbështetur përpjekjet e zhvillimit të vaksinave, dhe shumë prej tyre kanë rënë dakord të ndihmojnë në financimin e shpërndarjes së vaksinave në 92 vendet me të ardhura të ulëta, pasi të autorizohet shpërndarja e tyre.

Por COVAX i duhen ende miliarda dollarë për të blerë vaksinat që nevojiten. Edhe nëse presidenti i zgjedhur Joe Biden, vendos të ketë një qasje ndryshe nga Trump duke e mbështetur COVAX, në skenarin më të mirë vetëm 20 për qind e popullsisë në vendet me të ardhura të ulëta do të kenë qasje tek vaksina, deri në fund të vitit të ardhshëm.

Edhe arritja e këtij pragu modest, ka të ngjarë të varet nga miratimi i vaksinës sëAstraZenecaOxford, e cila përdor një teknologji më të thjeshte sesa vaksinat me bazë mRNAPfizerBioNTech dhe Moderna, që janë më të vështira për tu transportuar dhe ruajtur.

AstraZeneca, ka nënshkruar tashmë marrëveshje me prodhuesit në vende si Brazili dhe India, dhe pret të prodhojë deri në 3 miliardë doza -të mjaftueshme për 1.5 miliard njerëz – deri në fundin e vitit 2021, teksa gjysma e kësaj shume është rezervuar për shpërndarje në të gjithë botën.

Mungesat e vaksinave në botën në zhvillim, mund të kompensohen disi nëse kompanitë e tjera farmaceutike, bien dakord të shesin vaksinën pranë vlerës së kostos, dhe të zgjerojnë kapacitetin e prodhimit përmes transferimit të teknologjisë tek prodhuesit në vendet në zhvillim.

Gjithashtu edhe Kina mund të mbulojë disa nga mungesat, përmes eksportit të vaksinave të saj, sikurse ka thënë se ka ndërmend të bëjë. Por testet e vaksinave kinezë janë ende në vazhdim, dhe të dhënat e plota mbi sigurinë dhe efikasitetin e tyre nuk janë bërë ende publike.

Edhe në skenarët më të mirë të prodhimit dhe eksportit, kërkesa ndërkombëtare për vaksina ka të ngjarë që ta tejkalojë furnizimin të paktën deri në vitin 2022. Për më tepër, plotësimi i kërkesës nga vendet e varfra është vetëm gjysma e betejës. Këto vende duhet të identifikojnë marrësit e vaksinave, t’i shpërndajnë dozat gjerësisht dhe në mënyrë të barabartë, dhe të adresojnë çdo hezitim rreth vaksinimit në mesin e popullatës.

Studimi ynë mbi shpërndarjen e vaksinave në Shtetet e Bashkuara, sugjeron se të gjitha këto operacione do të shoqërohen me vështirësi edhe në vendin më të pasur në botë. Dhe padyshim, që ato do të jenë edhe më komplekse në vendet në zhvillim.

Ndër vendimet më të vështira që do të duhet të marrin vendet në fazën fillestare të shpërndarjes, është se kush do vaksinohen të parët. Ndërsa një pjesë e përgjigjes për këtë pyetje, do të varet nga tiparet specifike të vaksinës, ekspertët bien në përgjithësi dakord se prioritet duhet të kenë segmentet më të rrezikuara të popullatës – kryesisht punonjësit e sistemit shëndetësor, të moshuarit dhe ata që kanë sëmundje kronike, të cilat i vendosin në rrezik për jetën në rastet e Covid-it më simptoma të rënda.

Megjithatë, përkthimi i këtij udhëzimi në politika të zbatueshme, nuk do të jetë domosdoshmërisht i drejtpërdrejtë. Vetëm përshkrimi i këtyre kategorive dhe hartimi i programeve bazuar në to, kërkon kohë dhe burime, sidomos në vendet që nuk mbajnë shënime të hollësishme mbi demografinë, apo gjendjen shëndetësore të qytetarëve.

Një vështirësi tjetër, do të jetë sigurimi i qasjes së barabartë në të gjitha rajonet gjeografike, nivelet e të ardhurave dhe shtresat sociale. Popullatat e pasura, urbane dhe me lidhje politike, ka të ngjarë t`a kenë më të lehtë të vaksinohen sesa ato të varfra, rurale dhe të lëna pas dore.

Dhe korrigjimi i këtij çekuilibri, do të kërkojë kohë dhe burime shtesë. Pengesa e fundit, do të jetë bindja e të gjithë njerëzve që të vaksinohen. Në një studim të fundit mbi gatishmërinë e vaksinimin në 19 vende të botës, vetëm 71 për qind e të pyeturve në përgjithësi thanë se do të kishin shumë ose disi gjasa që të vaksinoheshin.

Gatishmëria më e madhe ishte në Kinë (90 për qind) dhe më e ulëta në Rusi (55 përqind). Një sondazh tjetër mbi 15 vende, raportoi nivele të ngjashme të pranimit të vaksinave, me popullatat evropiane dhe ato të Amerikës së Veriut që mbeten pas atyre aziatike dhe të Amerikës Latine.

Siguria e vaksinave ka qenë shpesh një shqetësim i publikut, sidomos ato vaksinat e reja dhe të panjohura. Por propaganda dhe dezinformimi kundër vaksinave, shpesh i shpërndarë me shpejtësi përmes mediave sociale, e ka shtuar vështirësinë në krijimin e besimit në vende të tilla si Shtetet e Bashkuara, ku zhvillimi i vaksinave është politizuar shumë.

Të gjitha këto pengesa, do të pengojnë përpjekjet globale për të imunizuar në nivelin e duhur popullsinë e botës,në mënyrë të zhduket pandemia e koronavirusit. Për pasojë, rreziku i shpërthimeve epidemike do të vazhdojë edhe shumë kohë pasi të shpërndahet gjenerata e parë e vaksinave.

Ndaj masat e distancimit social, kontrollet e kufijve, dhe ndërhyrjeve të tjera të shëndetit publik, do të duhet të qëndrojnë në fuqi edhe për shumë muaj. Kjo gjë ka të ngjarë të sjellë zhgënjimin e popullsisë, sidomos pasi pabarazitë shëndetësore midis dhe brenda vendeve, do të bëhen më të dukshme me kalimin e kohës.

Zhgënjime të tilla, mund ta shtojnë skepticizmin ndaj vaksinave dhe të nxisin njëdezinformim akoma më të rrezikshëm, duke shtuar kësisoj sfidat e programeve globale të imunizimit. Për këtë arsye, qeveritë duhet të jenë të kujdesshme duke bërë të qartëpritshmëritë reale rreth vaksinimeve, dhe për t’i kalibruar me kujdes mesazhet e tyre publike.

Note: Josh Michaud , it is director associate for Global Health Policy at the "Foundation Kaiser Family ." Jen Kates , vice president of and d rejtor of the Global Health Policy and HIV in this foundation.

* Received from Bota.al