Histori Personale

This is the story of Ilda Bejler and it is only for you who live in Tirana

Ky nuk është një shkrim për të gjithë! Ky është një shkrim për ty që po kërkon një punë, ose sapo ke humbur një punë! Ky është një shkrim për ty që nuk ndihesh mirë në punën që je dhe dëshiron të lundrosh në ujëra të tjerë. Kjo është historia e vërtetë e një vajze në Tiranë. Është historia personale e Ilda Bejlerit, Specialiste e Kujdesit ndaj Klientit, në Baboon, shkruar nga vetë ajo.

This is the story of Ilda Bejler and it is only for you who live in Tirana

When I left my first job the one that made me give up was stress. Similar or the same to what you face every day and you who are reading these lines. I found myself many times in the middle of the dilemma: "Should I make oil for this job, or should I still be patient?"

It is not easy to live alone in Tirana for six years and bear every possible expense. At this point, I understand those who have come to Tirana from the districts and pay for them themselves: electricity, water, stairs, internet. (Added rent or any loan).

But anyway, I could no longer sacrifice my mental health! So I decided. I left it.

I remember that afternoon well and maybe I will remember it for a long time, I felt free but officially unemployed. The feeling of freedom quickly gave way to pessimism. What would I do now? Freezing my suitcases and leaving where I had come from? The family could hardly wait for me. There would be nothing wrong with returning to my city, but I wanted Tirana. I had fought for it: first to get me the right to study here, then to have a good average, then to find a job. Pride did not allow me to give up.

As a start I did what we all do when we feel frustrated. I went to Facebook and I was scrolling down endlessly. Until I got a post from Baboon . I had heard about the app from my friends who often ordered food. But at the moment I had no appetite.

E lashë Facebook-un dhe u hodha nga Google për të parë njoftime pune. Diku më doli sërish Baboon. Kërkohej staf, kërkohej një punonjëse për “Client Care”. BINGO! Kjo ishte ajo që po kërkoja.

E dashuroj këtë punë dhe nuk do lodhesha kurrë duke folur me klientët. (Besoj duket edhe nga këto që po lexon, meqë po të tregoj gjerë e gjatë.) Plus që e adhuroj të merrem me probleme, t`i zgjidh ato, t`i siguroj ata që paguajnë që do marrin atë që u takon.

Më ra shpejt entuziazmi kur pashë që 5021 njerëz (se e mbaj mend dhe numrin) e kishin parë lajmërimin e Baboon. U stepa. Mendova se sa aplikime mund të kishin bërë të tjerët. Sa ishin shanset që mund të më merrnin mua? A humbisja gjë nëse e provoja? Vetëm kohë, dhe atë e kisha me pashë.

Ditën e parë e kalova se u mora me aplikimin. Po të nesërmen ç`do bëja? Isha mësuar ta kisha ditën të organizuar, të ngarkuar. Dhe teksa mendohesha dhe mendohesha...më përmendi celulari. Ishte numër i pa regjistruar. Me siguri do jetë ndonjë koleg nga ish-puna që e kishte marr vesh që kisha ikur e që do më prekte tani: Po pse ike? Po si do rrimë pa ty? U përgjigja dhe… ishte Baboon, të nesërmen më prisnin për një intervistë pune.

Nuk po arrija ta besoja, kishin kaluar vetëm dy orë nga aplikimi im. Isha mësuar të prisja gati një muaj për të më kontaktuar për intervistë pune pasi shumë kompani mbledhin aplikimet dhe pastaj nisin intervistat. Baboon siç dukej s`kishte kohë për të humbur dhe tashmë as unë!

Erdhi e nesërmja. Ishte ditë e premte.

Shkova në intervistë dhe e dini çfarë? Nuk ka një mundësi të dytë për të krijuar përshtypjen e parë! Kjo shprehje s`është thjesht klishe. Baboon më priti ngrohtë. M`u shpjegua se ku konsistonte puna, si trajtohej stafi dhe më thanë: Do të të marrim në telefon. I humba pak shpresat. Kështu i përcillja dhe unë aplikantët që vinin tek ish-puna dhe nuk i telefonoja kurrë mbrapsht, një pjesë të madhe prej tyre.

Vendosa të shkoja tek marketi poshtë pallatit, të mbushja qeset me ca ‘gjëra të mira’ e ta kaloja fundjavën në shtëpi. Po as arrita ta mbaroja deri në fund mendimin kur më telefonoi Xheni, menaxherja e Baboon. Njeriu më fantastik që kam njohur, sepse di të trajtojë në mënyrë të barabartë çdo punonjës. Më tha që të hënën më prisnin të filloja punë.

Askush nuk më pa shtrembër të hënën. Të gjithë më ndihmuan të sistemohesha, më shpjeguan dhe orientuan. Kudo ku kam punuar e kam vjedhur profesionin. Askush s`më tregonte asgjë. Por në Baboon ishte ndryshe. Ishte si në familje.

U bë kohë tashmë që punoj këtu. Nuk kam marrë vetëm rrogën. Kam njohur veten, potencialin, kam arritur të zgjohem në mëngjes me qejf, të hënat s`më duken gri dhe mbi të gjitha kam harruar të ndihem e stresuar nga puna.

Baboon nuk është thjesht aplikacion, as një vend pune, Baboon është fiks si një familje. Si ato të mëdhatë ku ka gjithmonë vend për anëtarë të rinj. Unë dhe kolegët e mi jemi vazhdimisht në pritje. Ti mund të trokasësh kur të duash në derën tonë që i hapet gjithmonë atyre që e duan punën!

Awaiting your call or visit… If you do not believe me, you can send me an email ( [email protected] ) or call me on my phone number +355 67 605 5076 and tell me more about my story and experience in Baboon.

* Personal story of Ilda Bejler, Client Care Specialist in Baboon, written by herself